„O niepojęte i niezgłębione Miłosierdzie Boże,
Kto Cię godnie uwielbić i wysławić może.
Największy przymiocie Boga Wszechmocnego,
Tyś słodka nadzieja dla człowieka grzesznego” (Dz 951).
Umiłowani Bracia i Siostry!
Powtarzam dzisiaj te proste i szczere słowa św. Faustyny, by wraz z nią i z Wami wszystkimi wielbić niepojętą i niezgłębioną tajemnicę Bożego Miłosierdzia. Podobnie jak ona chcę wyznać, że nie ma dla człowieka innego źródła nadziei, jak Miłosierdzie Boga. Z wiarą powtarzam: Jezu ufam Tobie!
Drogie Siostry i drodzy Bracia – w minionym tygodniu ksiądz biskup Krzysztof powierzył mi posługę proboszcza w naszej parafii. Przychodzę do Was z Kurii Diecezjalnej w Sandomierzu, w której pracowałem ostatnie 10 lat jako Dyrektor Duszpasterstwa. Teraz zaczynam poznawać moją nową Rodzinę, którą Wy jesteście. Ogarniam sercem chorych, cierpiących, wszystkie Rodziny, dzieci i młodzież, dojrzałych wiekiem.
Moim największym pragnieniem jest to – i o to się modlę – byśmy tworzyli wspólnotę żywego Kościoła – tak różnorodni w swoich powołaniach, zajęciach i misjach – ale zgromadzeni wokół Pana Jezusa Miłosiernego i pragnący naśladować wiarę Maryi Matki Miłosierdzia.
Bardzo Was proszę o modlitwę za mnie, bym umiał naśladować Jezusa Miłosiernego – Dobrego Pasterza – w mojej służbie wobec Was.
Proszę o wyrozumiałość, pomoc, bym mógł dobrze rozeznać sytuacje naszej parafii i dobrze wejść w pełnienie moich nowych zadań. Zapraszam Was, Kochani, do współpracy i tworzenia wspólnoty parafialnej, wspólnoty wiary – dialogu, stawiania pytań, prób szukania odpowiedzi, do wspólnego kroczenia do Pana Boga oraz szerzenia kultu Bożego Miłosierdzia.
Życzę Wam Bracia i Siostry oraz sobie, abyśmy byli wspólnie razem świadkami Bożego Miłosierdzia.
Ks. kan. dr Marek Kumór